วันเสาร์ที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

คุณค่าในตัวเอง

อีกเช่นเคยครับกับเรื่อง ดี ๆ เอามาฝาก วันนี้ไปเจอหนังสือเล่มหนึ่ง ชื่อว่า ปัดใจ ผมก็เลยเอ๊ะใจทำไมชื่อหนังสือแแปลก เลยเปิดอ่านหนึ่งเรื่องใช้เวลาประมาณ 3 นาที พออ่านจบ โดนมาก ๆครับ เลยเก็บมาฝากกัน เรื่องก็มีอยู่ว่า



นักพูดที่เป็นที่รู้จักกันดีท่านหนึ่ง
ได้เริ่มหยุดการสัมนาของเขา
โดยการหยิบแบงค์ 500
ขึ้นมาในห้องมีผู้เข้าร่วม 200 ท่าน
แล้วเขาก็พูดว่า
"ใครอยากได้แบงค์ 500 ใบนี้บ้าง"
มีคนยกมือขึ้นเป็นจำนวนมาก
และเขาก็พูดต่อว่า
"ฉันจะให้เงินแบงค์ 500 นี้แก่หนึ่งในพวกคุณ
แต่ครั้งแรกนี้ผมจะทำอย่างนี้"
เขาเริ่มที่จะขย่ำ ๆ ๆ เงินนั้น
แล้วเขาก็ถามอีกว่า
"ใครยังต้องการมันอีก"
ยังคงมีมือที่ยกขึ้นอีก "ดี" เขาตอบ
"แล้วถ้าฉันทำอย่างนี้ล่ะ"
และเขาก็ทิ้งมันลงที่พื้น
และเริ่มที่จะเหยียบขย่ำมันอย่างไม่ปราณี
ด้วยรองเท้าของเขา
แล้วเขาก็เก็บขึ้นมา ขณะนี้มันทั้งยับยู่ยี่และสกปรก
"ตอนนี้ ใครยังต้องการมันอีก"
ก็ยังคงมีคนยกมืออีก
"เพื่อน ๆ คุณได้เรียนรู้บทเรียนที่มีคุณค่ามากที่สุดบทหนึ่งแล้วว่า
ไม่ว่าฉันจะทำอะไรกับเงิน คุณก็ยังต้องการมันอยู่
เพราะว่ามันไม่ได้ลดคุณค่าในตัวมันลงเลย
มันก็ยังคงมีค่า 500 บาท อยู่นั่นเอง"

อย่ากลัวสิงต่าง ๆ ที่เข้ามา
แม้จะเลวร้ายเพียงใด
มันไม่สามารถทำให้คุณค่าในตัวคุณลดลง
หากคุณเป็นคนดี ความดีย่อมไม่หายไปจากตัวคุณ

ข้อคิดดีๆ ที่ได้จากดอกไม้

วันนี้ได้รับ FW mail จากเพื่อน เห็นว่าเป็นสิ่งที่ดีเลยเอามาฝากกัน

เริ่มต้นการการเขียน Blog

ครั้งแรกในชีวิต หลังจากได้เรียนรู้ศึกษาการเขียน Blog มาพอสมควร วันที่ช่วงสายของวันหยุดงาน ท่ามกลางความวุ่นวายที่เกิดขึ้นภายในประเทศ ที่เป็นข่าว ไม่ว่าจะเปิด TV ไปช่องไหนก็เจอแต่เรื่องการประท้วง ชีวิตของคน ๆ หนึ่ง ที่จากบ้านเกิดเมืองนอนมาทำงาน ที่กรุงเทพฯ ยังต้องดำเนินต่อไป ไม่ว่าสถานการณ์บ้านเมืองจะวุ่นวายแค่ไหนก็ตาม ความจริงพระท่านบอกว่า ชีวิตของคนเราสั้นนัก ไม่รู้ว่าวันนี้หากเราหลับตาลง แล้วพรุ้งนี้จะสามารถลืมตาดูโลกได้อีกหรือไม่ เพราะฉะนั้นเราควรสั่งสมคุณงามความดีไว้ไห้ได้มากที่สุด และเราไม่ควรใช้ชีวิตแบบประมาท คิดไปคิดมาเวลาก็ผ่านไปอีกแล้ว วัน ๆ หนึ่ง เราหายใจทิ้งไปไม่รู้เท่าไหร่ เราทำอะไรเพื่อเพื่อนร่วมโลกหรือยัง ถ้าคำตอบคือยัง ละก็ควรที่จะคิดได้แล้วว่าวันนี้เราจะทำอะไร